Δυστυχώς όσο και αν μας σοκάρουν οι εικόνες από τα όσα διαδραματίστηκαν στις ΗΠΑ, δεν είναι πολύ μακριά από γεγονότα που ζήσαμε και εμείς στη χώρα μας, αλλά ευτυχώς εδώ πήγαμε «δοκάρι και έξω».
Όταν κάποιοι ερμηνεύουν κατά το δοκούν τη θεσμική «δικαιοσύνη» και τη λειτουργία των θεσμών, είτε με τη μορφή εκλογικών αποτελεσμάτων ή με οποιαδήποτε άλλη μορφή διασταλτικής ερμηνείας τους, και μάλιστα με όρους ακραίας πόλωσης και διχαστικής ρητορικής, μπορούμε δυστυχώς εύκολα να οδηγηθούμε σε συνθήκες ακραίας και οριακής πολιτειακής λειτουργίας.
Αυτό που είδαμε στο Καπιτώλιο ήταν ένα ακραίο φαινόμενο που μας κάνει να αντιλαμβανόμαστε ότι ακόμα και μια πολύ ισχυρή δημοκρατία όπως αυτή των ΗΠΑ, όπου για πάνω από 200 χρόνια βίωνε συνθήκες ισχυρής θεσμικής «ειρήνης», μπορεί να διαταραχθεί και να αμφισβητηθεί.
Οι έχοντες δημόσιο λόγο, και ειδικά εξουσία, πρέπει να είναι απόλυτα συντεταγμένοι στη λογική ότι ανεξάρτητα από το αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε, υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής στη δημοκρατική λειτουργία, αυτός των θεσμών, του συντάγματος και των βασικών πυλώνων της δημοκρατίας και του πολιτεύματος. Όταν αυτό είναι το ελάχιστο σημείο εκκίνησης μπορούμε να θωρακίσουμε το πολιτειακό μας σύστημα. Διαφορετικά ελλοχεύουν πολλοί κίνδυνοι και από πολλές πλευρές.
Αν όλα αυτά συνέβησαν στην Αμερική με ένα πολύ ισχυρό πολιτικό σύστημα και μηχανισμούς αλληλοελέγχου των διαφόρων εξουσιών, φανταστείτε τι μπορεί να γίνεται σε πιο αδύναμες χώρες και μη δοκιμασμένα πολιτικά συστήματα. Για αυτό απαιτείται διαρκής εγρήγορση και επαγρύπνηση, ακόμα και για αυτά που θεωρούμε δεδομένα.
Για τα «Θεοφάνεια»
Είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα η οποία αφορά στο πως αντιλαμβανόμαστε τους διακριτούς ρόλους μεταξύ Κράτους και Εκκλησίας. Ως Κίνημα Αλλαγής έχουμε διαχρονικά μια πολύ ξεκάθαρη και σαφή θέση και είμαστε αυτοί που το αποδείξαμε στην πράξη όταν βρισκόμασταν στη διακυβέρνηση της χώρας.
Όμως το ζήτημα παίρνει άλλες διαστάσεις σε αυτή τη συγκυρία. Εκτός από το να οριοθετηθούν οι ρόλοι, έχει σημασία σήμερα να δούμε, στις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε, πως αυτό αποκτά μεγαλύτερη αξία. Γιατί το πρώτο πράγμα που πρέπει να νιώθουν οι πολίτες, που καλούνται να υπακούσουν σε μια σειρά μέτρων που διαταράσσουν την κοινωνική και οικονομική τους δραστηριότητα, είναι ότι μπορούν να εμπιστευθούν την Πολιτεία που τους επιβάλλει τα μέτρα αυτά. Όταν αυτό γίνεται με διαρκείς παλινωδίες και ανακολουθίες, με όρους που περιλαμβάνουν «δύο μέτρα και δύο σταθμά», κλείνοντας μάλιστα πολλές φορές το μάτι σε εκλογικά ακροατήρια, δυστυχώς κάνει τους πολίτες να χάνουν την εμπιστοσύνη τους.
Είναι, επίσης, πραγματικά προκλητικό να βγαίνει ο Υπουργός Ανάπτυξης και να δηλώνει ρητά ότι, ενώ κάποιοι είχαν προειδοποιήσει την κυβέρνηση ότι οι συνθήκες στη Βόρεια Ελλάδα ήταν πολύ δύσκολες και το lock down έπρεπε να προηγηθεί της γιορτής του Αγ. Δημητρίου στη Θεσ/νικη, η κυβέρνηση υπό το πρίσμα άλλων σκοπιμοτήτων, έκανε την επιλογή της αναβολής των μέτρων, με επιπτώσεις γνωστές σε κόστος για ανθρώπινες ζωές συνανθρώπων μας.
Είναι σαφές πως υπάρχουν πολιτικές ευθύνες. Υπάρχει κάποιος από την κυβέρνηση που θα αναλάβει αυτή την πολιτική ευθύνη, που αναγνώρισε ο Υπουργός Ανάπτυξης της χώρας;
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΠολιτική απορρήτου