Η κακοκαιρία έβγαλε στην επιφάνεια κακοδαιμονίες πολλών χρόνων. Υπάρχει ελπίδα να γίνουμε κάποτε μια σύγχρονη χώρα ή για ότι στραβό μας συμβαίνει θα ρίχνουμε τις ευθύνες στον προηγούμενο;
Δυστυχώς η κακοκαιρία και η προβληματική διαχείριση των επιπτώσεων της, έφεραν στην επιφάνεια μια βαθιά προβληματική κυβερνητική στρατηγική. Αυτή που λέει πως κάθε φορά που αποτυγχάνουν, αντί για αυτοκριτική, διερωτώνται κυνικά «γιατί οι άλλοι καλύτεροι ήταν»; Για να μπορέσει η χώρα να εκσυγχρονίσει τις δομές της γύρω από ένα πραγματικά επιτελικό κράτος, πρέπει να αναδιαρθρώσει ριζικά κρίσιμους φορείς και αρμοδιότητες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η ανάγκη για αποκέντρωση των αρμοδιοτήτων της πολιτικής προστασίας σε τοπικό επίπεδο, μαζί φυσικά με τους απαιτούμενους πόρους, και η οριστικοποίηση του «πολύπαθου» χάρτη «ευαλωτότητας» της χώρας, προκειμένου να κωδικοποιηθούν οι ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής και να εξειδικευτούν σε έναν έγκαιρο και αποτελεσματικό επιχειρησιακό σχεδιασμό για περιπτώσεις κρίσεων. Η ανάγκη να ανταποκριθούμε στα στοιχειώδη, δεν μπορεί να είναι απλά μία αμφισβητούμενη ελπίδα, αλλά η μάχη για την αυτονόητη επικράτηση της λογικής στη χώρα.
Με μια “παραπολιτική” οπτική, πως σχολιάζετε το γεγονός ότι στο εσωτερικό του ΚΙΝΑΛ υπήρξαν παρεκκλίσεις από τη κοινή γραμμή κατά του κλεισίματος της Εθνικής οδού;
Ο ρόλος μια κυβέρνησης δεν είναι να προλαβαίνει να κλείνει εκ των προτέρων, αλλά να προλαμβάνει για να κρατήσει το δρόμο ανοιχτό. Και ακριβώς με βάση αυτό αξιολογείται. Πόσο μάλλον όταν και αυτό το κλείσιμο γίνεται με όρους που διευκολύνουν συμβατικά τον παραχωρησιούχο, στον οποίο εναποτίθεται και η συνολική ευθύνη για τη διατήρηση του οδικού δικτύου σε λειτουργία. Όταν η θέση του κόμματος για αυτά είναι απλώς η αυτονόητη, σίγουρα δε συμβάλλουν παρεκκλίνουσες φωνές. Βέβαια, ο καθένας έχει την άποψη του, και όπως όλοι μας, κρίνεται και για αυτήν.
Το ελληνικό “me too” λαμβάνει διαστάσεις χιονοστιβάδας. Ποιες είναι οι πολιτικές ευθύνες που καταλογίζετε και πως μπορεί να θωρακιστεί έστω και τώρα η ζωή των πολιτών απέναντι σε τέτοια φαινόμενα;
Το ελληνικό “me too” είναι ένα κίνημα που μπορεί πραγματικά να οδηγήσει στην ανάταση της κοινωνίας μας, φέρνοντας στην επιφάνεια αρρωστημένες παθογένειες, κρυμμένες πίσω από σχέσεις εξουσίας και εξάρτησης. Όμως, σίγουρα, είναι ένα κίνημα που δεν έχει το παραμικρό περιθώριο κομματικοποίησης ή κιτρινισμού. Γιατί πολύ απλά, οι πληγωμένες ψυχές των θυμάτων των υποθέσεων αυτών, είναι πολύ παραπάνω από τις τυχάρπαστες προσπάθειες κάποιων, μέσω της ολοκληρωτικής λογικής της συλλογικής ηθικής, να «τσιμπήσουν» μια «μοναδούλα» στις δημοσκοπήσεις. Ως δικό μας χρέος, απομένουν οι θεσμικές πρωτοβουλίες ώστε οι υποθέσεις αυτές να φτάσουν μέχρι το τέλος, λειτουργώντας έτσι αποτρεπτικά και για όποιον σκεφτεί στο μέλλον να τις επαναλάβει.
Ασκείτε έντονη πίεση στη Κυβέρνηση για την πορεία των εμβολιασμών. Έχετε εντοπίσει κάποιες “σκιές”;
Επειδή ποτέ δεν αρκεστήκαμε στη λαϊκίστικη δημαγωγία, αντιλαμβανόμαστε απόλυτα ότι οι αργοί ρυθμοί εμβολιασμού, έχουν και την ευρωπαϊκή τους διάσταση στην αναζήτηση των ευθυνών. Στον εγχώριο σχεδιασμό, ζητούμενο είναι η απόλυτη διαφάνεια στα κριτήρια εμβολιασμού, που δεν θα αφήνει σκιές περί κομματικής ή πελατειακής προτεραιοποίησης, όπως έγινε στην αρχή της διαδικασίας. Και φυσικά, αναμένουμε ακόμα την ολοκλήρωση του σχεδιασμού για το σύνολο των εμβολιαστικών κέντρων που έχει ανακοινώσει η κυβέρνηση, καθώς πολλά από αυτά, προς το παρόν, παραμένουν στα χαρτιά.
Στο πεδίο της καθημερινότητας η συσσώρευση των χρεών και ειδικά τα κόκκινα δάνεια αποτελούν μια ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να σκάσει. Μπορεί να “απενεργοποιηθεί” και με ποιον τρόπο;
Πέραν των προτάσεων μας για την ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας και τη διαχείριση των κοινωνικών επιπτώσεων της κρίσης, ως Κίνημα Αλλαγής θέσαμε εξαρχής την ανάγκη για τη συγκρότηση ειδικής διακομματικής επιτροπής που θα ασχοληθεί με το ζήτημα αυτό. Δυστυχώς, η ΝΔ την απέρριψε. Από την πλευρά μας, έχουμε ήδη παρουσιάσει τη δική μας ολοκληρωμένη πρόταση για την αναστολή των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, την αλλαγή του πτωχευτικού κώδικα και τη δημιουργία «bad bank» για τη διαχείριση ιδιωτικών και επιχειρηματικών δανείων. Ευτυχώς, έστω και αργά, η κυβέρνηση αποδέχτηκε προσφάτως το αίτημα μας για συζήτηση στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής της πρότασης μας για τα κόκκινα δάνεια. Αναμένουμε, φυσικά, και τις απαιτούμενες κυβερνητικές πρωτοβουλίες.