Οι εκλογές της 7^ης Ιουλίου αναμφισβήτητα διαμόρφωσαν ένα νέο πολιτικό σκηνικό στη χώρα. Η ανάγνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων και τάσεων αποτυπώνει σε αυτό 3 διακριτούς ιδεολογικούς και πολιτικούς χώρους, οι οποίοι αύξησαν ή παγίωσαν την εκλογική τους βάση και επιρροή. Φυσικά κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η αποτύπωση αυτή λαμβάνει ισότιμους συσχετισμούς, ωστόσο το γεγονός ότι η τρίτη δύναμη του πολιτικού συστήματος που εκφράζεται από το Κίνημα Αλλαγής, για πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση, τοποθετείται ιδεολογικά ανάμεσα στις δύο πρώτες, σε συνδυασμό με την πολύ πρόσφατη αντίστοιχη αποτύπωση ισχυρών αναφορών του σε κρίσιμους χώρους όπως αυτός της αυτοδιοίκησης, αλλά και των χώρων μαζικής εκπροσώπησης, μέσω των συνδικαλιστικών φορέων και οργανώσεων, θωρακίζει τη διακριτότητα αυτή και λειτουργεί αντισταθμιστικά ως προς τη διαφοροποίηση των εκλογικών συσχετισμών με τη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ.

Διακριτότητα όμως οργανωτική ή εκλογική σίγουρα δεν δομείται σε στέρεες βάσεις, και κυρίως δεν δομείται σε βάσεις προοπτικής. Και ακριβώς εκεί πρέπει να στοχεύει και o επανασχεδιασμός της στρατηγικής και πολιτικής επανατοποθέτησης του Κινήματος Αλλαγής, στα νέα αυτά δεδομένα. Με έναν απλό στόχο. Η απόφαση μας για την αυτόνομη πορεία του χώρου, να μη λαμβάνει χαρακτηριστικά επίκλησης στο θυμικό, αναζήτησης για δικαίωση, ή ιστορικών αναφορών που αποκτούν περισσότερο συναισθηματική χροιά, παρά πολιτική πρόταση. Να μην γίνει το Κίνημα Αλλαγής μουσείο έκθεσης της μεγάλης παρακαταθήκης της δημοκρατικής παράταξης, με ημερομηνία λήξης το βιοτικό επίπεδο όσων διατηρούν πολιτικούς, ηθικούς και συναισθηματικούς δεσμούς με αυτή. Η έννοια του ριζοσπαστισμού στην πολιτική, εξάλλου, δεν αφορά στην ανακύκλωση ριζοσπαστικών σε άλλα πολιτικά δεδομένα αντιλήψεων, θέσεων και επιλογών, αλλά την αντιστοίχιση τους σε αυτά που διαμορφώνει η εκάστοτε πολιτική συγκυρία.

Και ακριβώς αυτό το στοιχείο είναι που μπορεί να δώσει και πάλι προοπτική. Και ακριβώς αυτό πρέπει να βρει το Κίνημα Αλλαγής. Βασικός πυλώνας, η ισχυροποίηση του πολιτικού του αφηγήματος. Λόγος σύγχρονος, μακριά από δογματισμούς και ιδεοληψίες του παρελθόντος. Πραγματικά προοδευτικός, χωρίς προκαταλήψεις και χωρίς συμβιβασμούς με βάση το εκλογικό κόστος ή όφελος. Πρόταση που θα στέκεται πολιτικά και όχι βάσει των εκλογικών ή κοινωνικών δομών και συλλογικοτήτων που επηρεάζονται, ζυγίζονται και διαμορφώνουν θέσεις. Που δεν θα κρατάει «ίσες αποστάσεις» από το τι λένε οι «άλλοι», ως μία πρώτη απάντηση στην πρόκληση του ετεροπροσδιορισμού. Βαθιά μεταρρυθμιστικός, διδαγμένος από τα αίτια της κρίσης. Οραματικός στη βάση κρίσιμων θεμάτων που απασχολούν και θα απασχολήσουν την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο τα επόμενα χρόνια, όπως αυτά της 4^ης βιομηχανικής επανάστασης, της οικολογίας και της κλιματικής αλλαγής. Συνθετικός και όχι διχαστικός. Αποφασισμένος να κάνει τις θέσεις του πράξη, αποστρεφόμενος την προσκόλληση στην άνευ ουσιαστικού διακυβεύματος πολιτική «καθαρότητα» και τη νοοτροπία ενός «ΚΚΕ του κέντρου». Που θα δώσει διέξοδο στους πραγματικά προοδευτικούς πολίτες που εγκλωβίστηκαν στο ισχυρό δίλημμα του τεχνητού διπόλου, που εκφράστηκαν εκλογικά από χώρους στους οποίους δεν αυτοτοποθετούνται. Να γίνει στην πράξη ένα σύγχρονο μοντέλο έκφρασης της νέας ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, που πέρασε τη δική της κρίση, αναθεώρησε προς το ριζοσπαστικότερο τις θέσεις και το αφήγημα της, προσέγγισε την κοινωνική της βάση και έβαλε σαφείς διαχωριστικές γραμμές από τους συγκυριακούς συνοδοιπόρους της.

Για τη χώρα, πολιτικός χώρος προς το παρόν χρήσιμος και στη συνέχεια… αναγκαίος.