Η Κρήτη δεν είναι η παράνομη οπλοκατοχή και η ψευτολεβεντιά. Είναι ο Σπύρος Καγιαλεδάκης που έκανε το κορμί του ιστό για να σηκώσει ψηλά τη Σημαία μας αψηφώντας τους βομβαρδισμούς από τα κανόνια των μεγάλων δυνάμεων.

Είναι οι τόσοι ανώνυμοι και επώνυμοι ήρωες που έχουν συμμετάσχει στους εθνικούς μας αγώνες από την εποχή του Νικηφόρου Φωκά έως τη Μάχη της Κρήτης απέναντι στη ναζιστικη εισβολή.

Η Κρήτη δεν είναι ο ΟΠΕΚΕΠΕ.
Είναι τα ροζιασμένα χέρια των παππούδων, των τίμιων αγροτών και των κτηνοτρόφων που κρατούν ζωντανό το νησί και τις παραδόσεις του, στα καζάνια, στα βουνά, στα χωριά μας γύρω από ένα τραπέζι, παρέα με μια λύρα και λίγη ρακή.

Η Κρήτη δεν είναι ο «Φραπές» και ο «Χασάπης».
Είναι ο εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος που δημιούργησε τη σύγχρονη Ελλάδα τόσο μέσα από τους θεσμούς που εισήγαγε και τον αστικό εκσυγχρονισμό της πατρίδας μας όσο και μέσα από τα σύνορα της δίνοντας της μορφή που έχει σήμερα, από τον Έβρο ως τη Γαύδο.

Η Κρήτη είναι ένας τόπος πολιτισμού, μια μοναδική κληρονομιά όλων μας στο χώρο των γραμμάτων και των τεχνών, από τον Βιτσέντσο Κορνάρο και το Δομήνικο Θεοτοκόπουλο, ως τον Νίκο Καζαντζάκη. Κρήτη είναι οι συνθέσεις του Μίκη Θεοδωράκη, του Μάνου Χατζηδάκι, του Γιάννη Μαρκόπουλου και η μεταλλική λεβέντικη φωνή του Νίκου Ξυλούρη.

Αυτή είναι η δική μας Κρήτη.

Και μια ημέρα σαν κι αυτή ενσωματώθηκε και επίσημα εκεί που πάντα ανήκε. Αιώνες αιμάτων και δακρύων βρήκαν επιτέλους την ιστορική τους δικαίωση.

Για αυτή την Κρήτη και για αυτή την Ελλάδα, του θάρρους και της θυσίας, ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε πάντοτε περήφανοι.

Χρόνια πολλά!