Ένας θερμός υποστηρικτής της Αβασίλευτης Δημοκρατίας, ένας δικηγόρος που έβαζε βόμβες επί Δικτατορίας, ένας ακαδημαϊκός που δώρισε το μισθό του στο Πανεπιστήμιο για όσο διάστημα υπηρετούσε σε δημόσια αξιώματα, ένας ευρωπαϊστής μετριοπαθής πολιτικός και ο Πρωθυπουργός των μεγάλων έργων γίνεται να είναι το ίδιο πρόσωπο; 

Κι όμως έγινε. 

Ο Κώστας Σημίτης, είτε για αυτούς που συμφωνούσαν είτε για αυτούς που διαφωνούσαν μαζί του, δεν ήταν μόνο ένα πράγμα αλλά πολλά. Όπως άλλωστε, όλες εκείνες οι προσωπικότητες που σφραγίζουν μια εποχή. 

Θα τον θυμόμαστε ως συνώνυμο της προσπάθειας για μια ισχυρή Ελλάδα που πρωταγωνιστεί και δεν παρακολουθεί απλώς τις εξελίξεις. Που κάθε γωνιά της, σήμερα, έχει ίχνη της παρουσίας του. 

Θα τον θυμόμαστε για το όραμα του για την Ελλάδα του μέλλοντος, ο ταυτοτικός εκσυγχρονισμός που οφείλει να παραμένει βαθιά προοδευτικός, έφτιαξε το μέρος που μεγαλώσαμε. Έχτισε την εθνική αυτοπεποίθηση ότι μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα, και πως το τέλος είναι τέλος μόνο όταν εμείς το αποφασίσουμε. Αυτή η αυτοπεποίθηση ενσωματώθηκε στο DNA μας και κράτησε τη χώρα όρθια στην κρίση. Αυτή η πεποίθηση κράτησε το ΠΑΣΟΚ ζωντανό. 

Πριν από μερικούς μήνες, στα 88 του, ο Σημίτης υπενθύμισε στους νεότερους πως οι ευκαιρίες δεν είναι άπειρες. Η ζωή και η πορεία του ήταν η απόδειξη πως το ΠΑΣΟΚ όχι απλώς μπορεί να πετύχει, μπορεί να γράψει ξανά ιστορία. 

Όπως έκανε και εκείνος. 

Καλό ταξίδι Πρόεδρε. 

Σε ευχαριστούμε.