Κύριε Χριστοδουλάκη είναι γεγονός πως η κυβέρνηση στοχοποιεί ανοιχτά τους νέους για την εξάπλωση της πανδημίας, εσείς τι απάντηση δίνετε σε αυτό; Ποιοι μοιράζονται την ευθύνη για την ανεξέλεγκτη αύξηση των κρουσμάτων;

Δυστυχώς, είναι κάτι που το είδαμε σε πολύ έντονο βαθμό, τουλάχιστον, από το καλοκαίρι και μετά. Στη συνήθη, πλέον, τακτική της κυβέρνησης να δημιουργεί βολικούς φταίχτες, ένας εύκολος στόχος, ήταν η νέα γενιά. Γιατί, στα μάτια κάποιων, το νεαρό της ηλικίας, μεταφράζεται σε ανωριμότητα και σε ανευθυνότητα. Προφανώς, ξεχνούν ότι είναι οι ίδιοι νέοι που έμειναν ευλαβικά στο σπίτι τον Μάρτιο, που έκατσαν μακρια από γονείς, παππούδες και γιαγιάδες για μήνες, για να τους προστατέψουν, που εργάστηκαν ως οι λιγότερο ευάλωτοι για να μεινει η οικονομία μας ζωντανή και η κοινωνία μας ασφαλής. Αφού λοιπόν οι νέοι δεν άλλαξαν, το ίδιο προφανώς και οι αντιλήψεις τους και η ατομική τους ευθύνη, ας αναζητήσουν τους φταίχτες αλλού. Όπως για παράδειγμα στην εικόνα χαλάρωσης το καλοκαίρι, στην μηδενική προετοιμασία του συστήματος υγείας, στον ελλιπή σχεδιασμό για το άνοιγμα του τουρισμού και της εστίασης, στον συνωστισμό στα σχολεία και τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Πάντα, οι κοινωνίες πετυχαίνουν όλες μαζί και αντίστοιχα αποτυγχάνουν με τον ίδιο τρόπο. Ο ρόλος της ηγεσίας, είναι να καθοδηγεί και να δίνει το παράδειγμα. Δυστυχώς, σήμερα, αυτό το παράδειγμα, μας λείπει.


Η νέα γενιά θα ανήκει αναμφίβολα σε εκείνους που θα πληγούν πιο πολύ από το Lockdown, με τα προβλήματα ωστόσο να προστίθενται στις υφιστάμενες πολύ δύσκολες συνθήκες, με την ανεργία να μαστίζει την νέα γενιά. Πού βρίσκεται η αιτία η οποία οδηγεί τους νέους είτε να φεύγουν στο εξωτερικό, είτε να μην εργάζονται πάνω στον τομέα τους στο εσωτερικό; Πώς θα περιοριζόταν το πρόβλημα;

Είναι γεγονός ότι η νέα γενιά της πατρίδας μας, δεν περίμενε την υγειονομική κρίση για να καταλάβει ποιες ειναι οι δυσκολίες της ζωής της. Ανήκουμε σε μια γενιά που ξεκίνησε από την αρχή στα δύσκολα. Είδε τις προσδοκίες και τα όνειρα της να «τρακάρουν» στην οικονομική κρίση, τις ευκαιρίες της να εξαφανίζονται η μια μετά την άλλη. Είναι όμως μια νέα γενιά, που σκληραγωγήθηκε από τις δυσκολίες αυτές, έμαθε να μη θεωρεί τίποτα δεδομένο, να μάχεται για να επιβιώσει. Πολλά μπορούν να ειπωθούν για τους λόγους που οδηγούν τους συνομηλίκους μας, είτε να εργάζονται σε τομείς πέραν του αντικειμένου τους, είτε να φεύγουν για το εξωτερικό. Με ευθύνες από το σύστημα εκπαίδευσης και τη μηδενική γνωστικών των θεματικών αντικειμένων και των παρεχόμενων σπουδών στις ανάγκες της αγοράς, τη χαμηλή εξειδίκευση, μέχρι το μοντέλο δόμησης του κράτους, με τα ελλιπή οικονομικά κίνητρα και το λαβύρινθο της γραφειοκρατίας, που λειτουργούν αποθαρρυντικά για κάποιον που θέλει να δημιουργήσει και να επιχειρήσει στην Ελλάδα. Αν όμως έπρεπε να διαλέξω μόλις έναν, αυτός θα ήταν η αναξιοκρατία που έχει γίνει πλέον έμφυτη αντίληψη μας. Που κάνει τα νέα παιδιά να χάνουν την εμπιστοσύνη τους, θεωρώντας ότι αυτό που μετράει για την οικονομική και κοινωνική τους ανέλιξη δεν είναι ο κόπος και προσπάθεια τους, αλλά η γνωριμία και το «μέσο». Και αυτό, μας κάνει να χάνουμε ένα πνευματικό κεφάλαιο, που θα μπορούσε πραγματικά να κάνει τη  διαφορά. Η πανδημία, ενέτεινε την κρίση και την αβεβαιότητα, όμως, η δύναμη της οικογένειας, έκανε πολλά νέα παιδιά να γυρίσουν στην Ελλάδα, έστω και προσωρινά. Στόχος μας, με την ευκαιρία αυτή, να τους κρατήσουμε πίσω στην πράξη.


Το Κίνημα Αλλαγής δεν συμμετείχε στο κείμενο “καταδίκης για την απαγόρευση των συναθροίσεων” που κατέβασαν από κοινού ο Σύριζα, το ΚΚΕ, και το ΜέΡΑ25. Είναι γεγονός πως αυτό προβλημάτισε πολλούς, διότι παρόλ’αυτά καταδικάσατε την απόφαση του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. Γιατί αποφασίσατε να μην στηρίξετε αυτήν την κίνηση της υπόλοιπης σχεδόν αντιπολίτευσης;

Γιατί τα  πράγματα στη ζωή, και αντίστοιχα και στην πολιτική, δεν είναι άσπρο ή μαυρο. Γιατί, δεν μετράει μόνο η διαφωνία σου, αλλά και ο τρόπος που επιλέγεις να την εκφράσεις. Εμείς λοιπόν, καταδεικνύοντας από την πρώτη κιόλας στιγμή τον αυταρχικό χαρακτήρα της απόφασης της κυβέρνησης, επιλέξαμε να μην παίξουμε το παιχνίδι της. Να μην «τσιμπήσουμε» στην προβοκάτσια. Γιατί, δυστυχώς, και η σταση των τριών άλλων κομμάτων, έδειξε ότι ο στόχος για νέους διχασμούς, για νέα εμφυλιοπολεμικά στρατόπεδα, για νέα πόλωση και ακραία ρητορική, έπιασε τόπο. Και όταν γύρω μας, χάνουν καθημερινά τη μάχη με τον κορονοϊό όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας, τα πολιτικά κόμματα, πρέπει, πρώτα απ’ όλους, να δείχνουν το δρόμο της ενότητας και της σοβαρότητας. Εμείς, τουλάχιστον, αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε.


Η κυβέρνηση την Τρίτη αποφάσισε να διαλύσει βίαια την πορεία του ΚΚΕ, το οποίο όμως τηρούσε ευλαβικά τα μέτρα προστασίας. Ποιά είναι η δική σας θέση για τα γεγονότα και την αντιμετώπιση τους;

Όπως είπα και πριν, το θέμα δεν ξεκίνησε την Τρίτη ξεκίνησε αρκετές μέρες πριν, ήδη από τη συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών στη Βουλή, όπου φάνηκε από την πρώτη στιγμή η προσπάθεια και των δύο πλευρών να καλλιεργήσουν για ακόμα μία φορά ένα κλίμα ισχυρής πόλωσης και ακραίου λόγου. Με ευθύνη πρωτίστως της κυβέρνησης, δημιουργήθηκαν νέες διαχωριστικές γραμμές, νέος πολωτικός λόγος, νέα στρατόπεδα και διχαστικές νοοτροπίες του «εμείς ή αυτοί», «οι φίλοι μας και οι εχθροί μας». Αποτέλεσμα, οι απαράδεκτες εικόνες την Τρίτη στην Αθήνα. Όπου προφανώς, ούτε η υπέρμετρη βία και η χρήση χημικών μας εκφράζει, αλλά ούτε και η καλοστημένη πολιτική ανυπακοή για την εξυπηρέτηση κομματικών ακροατηρίων. Γιατί οι κανόνες πρέπει να ισχύουν για όλους, και όχι να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά. Γιατί έτσι η πολιτεία χάνει την αξιοπιστία της. Σήμερα η κατάσταση στη δημόσια υγεία είναι ακραία. Και αυτό θέλει σοβαρότητα από όλους. Το ότι με 193 νεκρούς από τον κορωνοϊό σε 3 μέρες συζητάμε ακόμα για επεισόδια, δείχνει ότι το πολιτικό σύστημα δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων.


Αν και βρισκόμαστε εν μέσω πανδημίας ποίο είναι το πρόγραμμα και οι επόμενες κινήσεις του Κινήματος Αλλαγής όσον αφορά το κομμάτι της νεολαίας; 

Ξεκινήσαμε από το καλοκαίρι τα βήματα μας για τη συγκρότηση της νεολαίας του Κινήματος Αλλαγής. Με την πρώτη θεσμική οργανωτική επιτροπή και στη συνέχεια τη δικτύωση μας στη νέα γενιά, με στόχο το ιδρυτικό συνέδριο της νεολαίας. Μπορεί ο κορονοϊός αναπόφευκτα να μας πήγε πίσω, αλλά είμαστε αποφασισμένοι να φτάσουμε μέχρι το τέλος. Να συγκροτήσουμε τις δυνάμεις μας, και να εκφράσουμε το πιο δυναμικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Αυτό, μπορεί πραγματικά να αλλάξει τα δεδομένα και τους πολιτικούς συσχετισμούς. Στόχος μας, ένα άνοιγμα πολιτικό, ένα άνοιγμα ειλικρινές, ένα άνοιγμα πρωτοπόρο, που μπορεί στην πράξη να κάνει τα νέα παιδιά να εμπιστευτούν ξανά την πολιτική και τους πολιτικούς. Και ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος για αυτό, είναι η συμμετοχή των ιδίων στην προσπάθεια.


Ποιος θεωρείτε ότι είναι ο χαρακτήρας του Κίνηματος Αλλαγής στην πολιτική σκηνή εν έτει 2020, τη στιγμή που ο Σύριζα επιχειρεί μια στροφή προς στον χώρο της κεντροαριστεράς;

Αυτές οι στροφές στα λόγια, αν όχι απογοήτευση, μόνο γέλιο μπορούν να προκαλούν στους προοδευτικούς πολίτες, που ίσως εμπιστεύτηκαν, σε πολύ δύσκολες συνθήκες, τις ελπίδες τους στο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή τη στιγμή, η χώρα έχει ανάγκη από έναν σοβαρό και υπεύθυνο προοδευτικό χώρο. Που θα παράγει πολιτική, προτάσεις, σύγχρονο λόγο και επιχειρήματα, αντί να αναμασά τις ιδεοληψίες του παρελθόντος. Που θα είναι χρήσιμος συμπαραστάτης στις ανάγκες της κοινωνίας, και όχι απλά ένας τυχοδιωκτικός καβαλάρης των «βολικών» πολιτικών και κοινωνικών κυμάτων. Και αυτή η ανάγκη, γίνεται ακόμα πιο έντονη στην πανδημία. Στόχος της δουλειάς μας, λοιπόν, είναι να αποδείξουμε στην πράξη, όχι ότι είμαστε καλυτερη αντιπολιτευση απο τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ότι μπορούμε να γίνουμε καλύτερη κυβέρνηση από τη ΝΔ.


Πώς βλέπετε το μέλλον του προοδευτικού χώρου στην Ελλάδα; 

Οι 16 μήνες διακυβέρνησης της ΝΔ, με συγκεκριμένο ιδεολογικό πρόσημο, δημιουργούν στην κοινωνία και το πολιτικό μας σύστημα ένα μεγάλο κενό. Αυτό, της μαζικής έκφρασης των προοδευτικών δυνάμεων με τρόπο στιβαρό, και σοβαρό. Με ένα ιδεολογικό υπόβαθρο, που θα θέτει τα πολιτικά προτάγματα της ανοιχτής οικονομίας, του ρυθμιστικού ρόλου του κράτους, της καταπολέμησης των κοινωνικών ανισοτήτων, της θεσμικής θωράκισης της πολιτείας, της ανοιχτής κοινωνίας, της πατριωτικής ευθύνης, της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, της οικολογικής ευαισθησίας. Όσο αυτό το κενό δεν καλύπτεται, είμαι αισιόδοξος ότι τον ρόλο αυτό, μπορεί να τον ανακτήσει ξανά η δημοκρατική  παράταξη και το Κίνημα Αλλαγής.